چرم بسیار سخت و بادوام که کار کردن با آن دشوار است و به همین دلیل کفش های بنددار معمولاً به صورت کامل یا مدل هایی با قسمت های کمی متفاوت ساخته می شوند.
وقتی کفش چرم خوب را می دوزی، باید بین “مروارید” انجام شود، زیرا در غیر این صورت سوزن می شکند. گران است، هم به دلیل مهارت مورد نیاز برای ساخت کفش از مواد، و هم به دلیل اینکه چرم خاردار نسبتا کمیاب است.
چرم کانگورو: نسبتاً یادآور پوست گاو است، اما نازک‌تر و با روکشی متفاوت که قبل از فشار دادن صاف نرم‌تر و صاف‌تر است و معمولاً چروک‌های زیادی دارد.
از آنجایی که هنوز یک چرم بادوام است، می‌تواند برای برخی از چکمه‌های راحت و مواردی از این دست بسازد.
چرم مارمولک: بسته به نوع مارمولکی که از آن است، ظاهر و ویژگی‌های کمی متفاوت دارد، اما به طور کلی چرم کمی ظریف‌تر است، و از آنجایی که مارمولک‌ها معمولاً بسیار کوچک هستند، اغلب برای ساختن یک جفت کفش از پوست چندین حیوان استفاده می‌شود.
پوست گوزن: چرم بسیار نرم، آنقدر نرم که کفش‌ها اغلب از آن ساخته نمی‌شوند و به عنوان مثال، مواد برای دستکش مناسب‌تر است، اما استثنائاتی وجود دارد.
یا از چرم سخت‌تر به‌عنوان آستر استفاده می‌شود تا به کفش‌های با پوست آهو پایداری بخشد، یا مثلاً کفش‌های لطیف‌تر و مواردی از این قبیل که چرم به خوبی کار می‌کند.
چرم گوزن شمالی: مشابه پوست گوزن، که در آن گوزن‌های شمالی اساساً همان نوع حیوانات هستند، اما بیشتر در شمال زندگی می‌کنند، به این معنی که در محیط‌های سخت‌تر با سرمای زیاد و غیره مقاومت می‌کنند. بیشتر چرم گوزن شمالی که برای کفش استفاده می‌شود، از روسیه می‌آید.
چرم پکی: پوست پکی یا نیزه شبیه پوست آهو است، چرم بسیار نرمی که در دستکش رایج است، اما می توان از آن برای ساختن کفش نیز استفاده کرد.
پوشیدن آن بسیار سخت است، به عنوان مثال برای پایه چکمه و موارد مشابه آن را به انتخاب خوبی تبدیل می کند. دارای چنان الیاف گشادی است که اساساً نمی‌توان آن را تا حدی براق کرد.
